Orenburski kocyk lub szal

Najpierw kwestia tego, co robimy. Filmowo dziergamy wzór szala sprzed ponad stu lat, napisany cyrylicą i opublikowany w „Robotnicy”. To jest wzór, który nada się na nie tylko na szal, ale też na kocyk lub prostokątną albo kwadratową serwetę, bo łatwo o zmianę szerokości i wysokości. Jest prosty, ale dzięki temu pozwoli nam się skupić na technice i zasadach.

Teraz czas na rozważania, z czego.

Oryginalnie orenburskie cudowności powstają z cieniutkiego koziego puchu. Ale to nie znaczy, że trzeba mieć motki prosto z Orenburga, żeby tworzyć takie szale. Tak naprawdę można dziergać z wielu nitek o dość zróżnicowanej grubości. Tak ogólnie, to polecam wszystko, co ma 800 metrów w 100 gramach lub mniej. Ale widziałam też kocyki robione według orenburskich wzorów z włóczek o grubości około 600 metrów w 100 gramach i to też dobrze wygląda. Kocyki dziecięce wykorzystujące ten wzór często robione z Drops Baby Merino. Cieniutkie, eteryczne szale bez włoska to Midara Haapsalu lub Sesia Extrafine, a z włoskiem oczywiście Drops Kid Silk.

Dalej – nitka kudłata czy gładka? Znowu mamy dowolność. Może być lekko kudłata, może być zupełnie gładka.

Wybierajcie coś, z czym będziecie się czuły pewnie i miło, kiedy trafi na druty, ale jest jeden warunek – to się musi blokować. Orenburskie szale są robione tylko prawymi oczkami, po obu stronach, mamy splot francuski okraszony dziurkami… Czyli to się będzie bez blokowania ściągać! Żeby po skończeniu wyglądało idealnie, to ściągniecie musi się rozciągnąć na etapie moczenia i blokowania. Wniosek? Wełny i mohairy wszelakie będą najbezpieczniejsze, można też używać bawełny, lnu czy jedwabiu.

Ile? To trudne pytanie, bo wszystko zależy od wielkości, ale większość projektów, to okolice 1000 metrów. Bywają szale pożerające i 1600m, bywają kocyki, na które poszło tylko 600m. Na szczęście podstawowy wzór, ten filmowy da się łatwo zakończyć prawie w dowolnym momencie, kiedy znikający motek nas postraszy, że nam zabraknie.

Druty. Kiedy spojrzycie na zdjęcia powyżej, to widać, że efekt końcowy jest dość zwarty. A to oznacza relatywnie cienkie druty: przy grubości 800 metrów w 100 gramach sugerowane są 3.00, a nawet 2.75. Oczywiście pojawi się jednak „ale”, przecież zawsze musi być! To „ale” brzmi tym razem tak – może nam się podobać wersja lżejsza i delikatniejsza. A to oznacza, że łapiemy nieco grubsze druty. Próbka prawdę nam powie i jeśli będziecie miały wątpliwości, to robimy sobie próbkę, rozciągamy, przypinamy szpilkami (nawet bez moczenia) i patrzymy na nią uważnie.

Wzór. Poniżej jest do ściągnięcia pdf z tłumaczeniem całego oryginalnego wzoru i schematem ażurowych kwiatków.

Zaczynamy – najpierw pierwszy róg (dolny lewy) i dolna część ozdobnego brzegu (bez drugiego dolnego rogu).

Teraz filmowo kwestia tego, ile tych „ząbków” należy wyprodukować.

Żeby pozostała na stałe, na piśmie informacja dotycząca ilości oczek dla naszego „filmowego” wzoru – po zmianie schematu na bardziej symetryczny niż ten oryginalny, trzeba mieć jako podstawę liczbę oczek podzielną przez 12 plus 7 – jak to odnieść do długości dolnej części ozdobnego brzegu, to już jest wytłumaczone, wyliczone i rozrysowane filmowo.

Dziergamy dalej. Na filmie macie pokazane, jak zrobić drugi dolny róg. Jest też fragment pokazujący, jak od dziergania tylko wąskiej plisy przechodzimy do momentu, kiedy na drutach jest cała szerokość szala i jak sobie wtedy radzić, czyli zaczynamy dziergać część główną kocyka lub szala.

Kolejny film to przewodnik po początku wykańczania górnej części Orenburskiego. O pierwszym górnym rogu i górnej ozdobnej plisie, w szczególności o jej łączeniu z oczkami części centralnej szala lub kocyka.

I ostatni film – o górnym lewym rogu.

Miłego dziergania!