Dziewiarskie Drobiażdżki – Jak zrobić bufiaste rękawy
Przyszło Wam kiedyś do głowy, że wzór na sweterek jest prawie idealny, ale ma za wąskie rękawy, a Wy chcecie szerokie na dole i jeszcze zbierane w bufki?
Od razu uspokajam, że modyfikacja istniejącego opisu czy wzoru tak, żeby wyprodukować taki rękaw, jest banalnie prosta.
Załóżmy, że mamy sweter robiony od góry, czyli rękawy robimy od pachy w dół. Opis sugeruje wtedy odejmowanie oczek w równych odstępach. Może to być na przykład opisane jako „12 razy co 4 okrążenia” lub „12 razy co 3 cm”. Oznacza to, że między górą a dołem rękawa zmniejszymy obwód o 24 oczka (w każdym okrążeniu przerabia się dwa oczka razem na prawo przed i dwa oczka razem na prawo za początkiem okrążenia, czyli znikają dwa oczka i powtarzamy taką sekwencję przykładowe 12 razy).
Bufki na dole wymagają znacznie szerszego rękawa w tym miejscu. Zatem zmniejszamy ilość odejmowań i zwiększamy odległości między nimi. Zazwyczaj wystarczy dzielić i mnożyć razy dwa. Czyli zmodyfikujmy wzór tak, że będziemy przykładowo zamykać „6 razy co 8 okrążeń/6 cm”.
Jeżeli rękaw ma być bardzo szeroki i bardzo bufiasty, możemy to zmodyfikować razy 3 lub cztery, jeszcze bardziej zmniejszając ilość odejmowanych oczek i jeszcze bardziej oddalając te okrążenia od siebie.
W skrajnym przypadku (kiedy bufki to nasza miłość) rękaw może zostać zrobiony bez żadnego odejmowania oczek, wtedy obwód pod pachą zostanie zachowany i identyczny będzie na samym dole. Podobnie, kiedy chcemy krótki rękawek. Robimy wtedy rękaw luźny na górze i robiąc fragment w dół, nie odejmujemy ani oczka. Znikną one dopiero przy dolnym brzegu.
W ostatnim okrążeniu przez wykończeniem (plisą, ściągaczem) zamykamy wszystkie nadmiarowe oczka, przerabiając 2 oczka razem na prawo, rozkładając je równo w całym tym okrążeniu. Przy sporej liczbie oczek może się okazać, że będzie to robienie dwóch razem jedno za drugim. A jeżeli rękaw jest bardzo szeroki, to można przerabiać 3 razem. Ostateczny obwód po zamknięciu tych oczek ma być tylko nieco większy niż obwód nadgarstka lub wybranego miejsca na ręce (oczywiście musi nam przejść dłoń, ale ledwo, ledwo, wtedy bufka lepiej się układa; przy krótszych rękawach robimy obwód w danym miejscu na ścisło).
Tajemnica bufek leży w zamknięciu, które musi być w zasadzie nieelastyczne. Dół najlepiej wykończyć szydełkową plisą, żeby stabilnie trzymała brzeg i nie rozciągała się nadmiernie. Ostatnie okrążenie dobrze jest przerobić okrążeniem oczek ścisłych.
